W ramach projektu PL0242 „Renowacja zabytkowych cerkwi w Prawosławnej Diecezji Lubelsko-Chełmskiej. Szczebrzeszyn. Dołhobyczów. Etap II”, zrealizowanego dzięki środkom Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego (MF EOG) i Norweskiego Mechanizmu Finansowego – Priorytet 3. „Ochrona kulturowego dziedzictwa europejskiego”, w cerkwi prawosławnej pw. św. Symeona Słupnika w Dołhobyczowie wykonano kompleksowy remont całego budynku. Możliwe było również poddanie konserwacji polichromii wewnątrz świątyni. Na podstawie posiadanej dokumentacji zrekonstruowano ikonostas oraz od podstaw odtworzono ogrodzenie wokół cerkwi. O ogromnej skali prac świadczy porównanie stanu świątyni przed i po zakończeniu restauracji, co można zobaczyć na poniższych zdjęciach.
Cerkiew pw. Symeona Słupnika w Dołhobyczowie – stan przed i po remoncie
Prace remontowo – konserwatorskie
Wykonano: izolację i naprawę ścian fundamentowych, remont posadzek, naprawę i wzmocnienie ścian nadziemia, naprawę schodów zewnętrznych, tynki wewnętrzne i kopuły głównej, wymianę stolarki okiennej i drzwiowej, tynki oraz wyprawy zewnętrzne, a także elementy sztukatorskie, roboty wykończeniowe wewnętrzne i zewnętrzne, instalację elektryczną wraz z instalacją alarmową.
Prace konserwatorskie polichromii
Zakres prac obejmował: przygotowanie i założenie opasek zabezpieczających, wykonanie badań tynków, oczyszczenie ścian z obsypujących się warstw tynków, utrwalenie polichromii, założenie łat i tynków konserwatorskich, wykonanie kitów, oczyszczenie i podklejenie w obszarze polichromii, utrwalenie i punktowanie polichromii.
Rekonstrukcja ikonostasu
W świątyni wykonano drewniane ramy ikonostasu i prace snycerskie, prace pozłotnicze przy detalach snycerskich, zamontowano ramy ikonostasu oraz opracowano je estetycznie wraz ze złoceniem elementów stałych, napisano i zamontowano ikony.
Finansowanie
Gruntowny remont cerkwi został przeprowadzony dzięki pozyskanym środkom krajowym: Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Lublinie oraz europejskim: Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego. W budżecie przeprowadzonej rewitalizacji świątyni nie zabrakło również środków własnych Diecezji.
Święto cerkwi
(kalendarz juliański/kalendarz gregoriański):
Św. Symeona Słupnika — 1/14 IX
Lokalizacja świątyni
Cerkiew pw. św. Symeona Słupnika w Dołhobyczowie należy do dekanatu zamojskiego Prawosławnej Diecezji Lubelsko-Chełmskiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego. Jest wpisana do rejestru zabytków. Świątynia mieści się przy ul. 22 Lipca, 22-540 Dołhobyczów.
Historia cerkwi
Cerkiew p.w. św. Symeona Słupnika w Dołhobyczowie wyróżnia się z miejscowego krajobrazu bizantyjską urodą, Często określa się ją perełką architektury bizantyjskiej na Lubelszczyźnie. Cerkiew została zbudowana na planie greckiego krzyża na początku XX wieku. Uroczyste położenie kamienia węgielnego z błogosławieństwa Biskupa Lubelskiego Germana miało miejsce 1 września 1901 r. Poświęcenia placu pod budowę nowej murowanej świątyni dokonał ks. Jan Makar. Istniejąca do tej pory drewniana cerkiew w Dołhobyczowie miała już 146 lat i okazała się była zbyt ciasna, aby pomieścić wszystkich wiernych.
Pierwsze wzmianki o cerkwi prawosławnej na pobliskim wzgórzu w Dołhobyczowie pochodzą z drugiej połowy XV wieku. Nową świątynię pw . św. Symeona Słupnika konsekrowano 17 lipca 1904 r. W 1945 r. znaczna część parafian prawosławnych z Dołhobyczowa została wysiedlona na Radziecką Ukrainę. Już w 1947 r. (zaledwie po dwóch latach) pozostała część autochtonów tej miejscowości została przymusowo wysiedlona na zachodnie regiony Polski (szczególnie w okolice Szczecina) w ramach tak tragicznej w skutkach akcji Wisła. Ostatni proboszcz prawosławny dołhobyczowskiej cerkwi ks. Damian Towściuk został osadzony w przymusowym obozie pracy w Jaworznie. W ten sposób zamarło życie liturgiczne w świątyni. Władze PRL-u wykorzystywały ją na magazyn, doprowadzając piękną cerkiew do ruiny. Prawosławna Diecezja Lubelsko – Chełmska w miarę swoich skromnych możliwości starała się zapobiec całkowitemu zniszczeniu tego przybytku Bożego.